Randy Orton

{{#if:0| {{#if:1| {{#if:111 kg\245 lb| {{#if:1.95 m\6 ft 4 in|

Randal Keith Orton
Kontrolujący	Użytkownik:Jakum2000
Przyjaciele	CM Punk Edge
Porażki	0|
Wygrane	1|
Waga	111 kg\245 lb|
Wzrost	1.95 m\6 ft 4 in|
Ksywa	Żmija
Finiszer	RKO
Płeć	Mężczyzna
Wiek	ur. 1 kwietnia 1980
Narodowość	Stany Zjednoczone (Canada)
Stowarzyszenie	SmackDown! RAW kiedyś WWF/WWE SuperStars
Pasy	Pas Wagi Ciężkiej teraz
Wrestler

Randal Keith Orton, znany jako Randy Orton (ur. 1 kwietnia 1980 w Knoxville) – amerykański wrestler. Występuje w World Wrestling Entertainment w brandzie WWE Smack Down. Należał do grup: "Evolution", "Rated RKO" i "The Legacy". Orton jest

najmłodszym w historii zdobywcą tytułu Pas Heavyweight Championship.

Przebieg Kariery

W grudniu 2003 po raz pierwszy wywalczył tytuł Pas Intercontinental Championship. Jako team Rated RKO (wraz z Edgem) zdobył pas Pas Tag Team Champions. Na gali Night of Champions (2010), walcząc w Six Pack Matchu, zdobył pas WWE Champion odbierając go Sheamusowi. Stracił go na RAW na rzecz Miza, który zrealizował walizkę Money in the Bank. Na Smackdown 6 maja 2011 zdobył pas mistrza świata wagi ciężkiej pokonując Christian'a.Na Over the Limit obronił pas w pojedynku z Christian'em.Podczas Capitol Punishment kolejny raz pokonał Christian'a i obronił pas wagi ciężkiej.Stracił go podczas Money in The Bank Ladder Match'u na rzecz Christian'a.Na SummerSlam odebrał tytuł Christian'owi tym samym stając się nowym World Heavyweight Championem. Tytuł ten stracił na Night Of Champions na rzecz Marka Henry'ego.

Osiągnięcia World Wrestling Entertainment

3 x Pas Heavyweight Championship

1 x Pas Intercontinental Championship

2 x Pas Tag Team Champions

6 x WWE champions

1 x Royal Rumble (2009)

O Raend'ym Randy Orton ma zbyt wielu zainteresowań.Poza słuchaniem takiej muzyki jak Metalica czy Pantera i sporadycznym oglądaniem filmóww, wrestling jest całym jego życiem... lub, jak on by to ujal, jego przeznaczeniem. Łatwo zrozumieć dlaczego. Jego ojciec Bob "Cowboy" Orton ma swoje miejsce w WWE Hall Of Fame. Jego wujek, "Barry O" Orton oraz jego dziadek "The Big O" Bob Orton Senior. Większość dzieci pamięta swoją pierwszą grę w piłkę lub początki szkoły, zaś wspomnienia z dzieciństwa Ortona to siedzenie w kuchni swego rodzinnego domu w St. Louis z "Rowdy" Roddy Piper i Gregiem "The Hammer" Valentine czy naprawianie poręczy o ktorą oparł sie Andre The Giant. Nie miał nawet pięciu lat gdy pierwszy raz zobaczył swojego ojca nokautującego "Mr. Wonderful" Paul Orndorff podczas inauguracyjnego wieczoru WrestleManii, lecz juz wtedy wiedział, ze chce być WWE Superstar.

Rodzice próbowali go zniechęcić. Jego ojciec wręcz ostrzegał go, ze życie na ringu oznacza życie w ciągłej podróży, daleko od rodziny. Mimo tego Randy widząc swoich przyjaciół, którzy postrzegali jego ojca w zupełnie innym świetle, uważał wizje takiego życia za bardzo zachęcająca.

Orton spróbował jednak innych sposobów na życie. Po ukończeniu Hazelwood Central High School w 1998 ( gdzie był juz początkującym wrestlerem ) Orton wstąpił do States Marine Corps. Planowal czteroletnią służbę po czym skupienie się na karierze zapaśniczej. Został jednak zwolniony ze służby rok poźniej z powodu dwóch niedozwolonych absencji ( z czego jedna trwała 82 dni ) oraz za zignorowanie bezpośredniego rozkazu nadrzędnego oficera. Po spędzeniu 38 dni w bazie Camp Pendleton powrócił do cywilnego życia i dążenia do swych marzeń.

Rodzina Ortonów

Po powrocie do St.Louis Orton towarzyszył swemu Ojcu za sceną podczas show WWE na żywo pod koniec 1999. Opuścił ten show z zaproszeniem na casting w Stamford, co wkrótce zaoowocowalo umową na trenowanie w Ohio Valley Wrestling. Orton szybko wzniósł sie wysoko w ich szeregach, po czym w kwietniu 2002 nastąpił jego oficjalny debiut w WWE jako członka SmackDown. Ta trzeciej generacji gwiazda w końcu spełniła swoje marzenie, zaś jego długotrwała rywalizacja z Mickiem Foley ( i ich brutalny pojedynek Hardcore Match podczas Backslash 2004, zapamiętany jako jeden z najlepszych w karierze Ortona ) przyniosła mu nowe cele:

Czyż nie ma lepszego sposobu na zostanie legenda WWE niż... zniszczenie poprzednich legend?

Od tej pory wielu mistrzów WWE padło przed Randym. Wielu jeszcze padnie.

Muzyka na wejście Randego

I hear voices in my head

They council me

They understand

They talk to me

You got your rules and your religion

All designed to keep you safe

But when rules start getting broken

You start questioning your faith

I have a voice that is my savior

Hates to love and loves to hate

I have the voice that has the knowledge

And the power to rule your fate

I hear voices crying

I see heroes dying

I taste the blood that's drying

I feel the tension rising

[Chorus]

I hear voices in my head

They council me

They understand

They talk to me, they talk to me

They tell me things that i will do

They show me things i'll do to you

They talk to me, they talk to me

All the lawyers are defenseless

All the doctors are disease

And the preachers all are sinners

And the police just take the grease

All you judges you are guilty

All the bosses I will fire

All you bankers will have losses

And politicians are all liars

I see darkness falling

I hear voices calling

I feel justice crawling

I see faith has fallen

WWE 2002-2003

Randy zadebiutował w telewizji na Smackdown! 25 kwietnia 2002 roku w walce z Hardcore Hollym, wkrótce potem gimmick Ortona stał się bardziej wyrazisty - był on facem, uwielbianym przez publiczność - a sam wrestler został wplątany w feud z Hollym, z którym stoczył serię walk. We wrześniu tego samego roku Orton został przeniesiony na Raw, gdzie w swoim debiucie pokonał Steviego Richardsa, kilka tygodni później kariera Randy'ego się zatrzymała - złamaniu uległ jego obojczyk co spowodowało kilkumiesięczną przerwę od walk. Nie zaprzestał on jednak pojawiania się w telewizji, po krótkim urlopie powrócił on ze swoim segmentem - "Randy News Network", w którym to opowiadał o swoim aktualnym stanie zdrowia. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie to, że swoimi występami często przerywał walki (najczęściej były to mało ważne pojedynki), show to spowodowało również powolne przeradzanie się face'a Ortona w czarny charakter. Wkrótce po wyleczeniu kontuzji Randy dołączył do Evolution, w którego skład wchodzili Ric Flair, Triple H i zawodnik o podobnym doświadczeniu ringowym co Orton - Batista. Stajnia ta istniała na Raw w latach 2003-2004, jej dominację dobrze obrazuje fakt, że po Armegeddon 2003 posiadaczami wszystkich tytułów dla mężczyzn na Raw byli właśnie członkowie Evolution. Randy pierwszą połowę 2003 roku spędził mieszając się głównie w walki i feudy ówczesnego posiadacza World Heavyweight Championship - Triple H z byłymi gwiazdami WCW - Goldbergiem i Scottem Steinerem. Podczas SummerSlam 2003 był on członkiem Elimination Chamber, którego stawką był WHC, ale nie miał on za zadanie zdobyć pasa, a jedynie powstrzymywać innych zawodników od spinowania HHH. Jego kariera indywidualna zaczęła się rozkręcać pod koniec 2003 roku.Ochrzcił się on Legend Killerem, mówiąc, że jest wielkim talentem i przyszłością pro wrestlingu. Wtedy też rozpoczął niesamowity storyline, w którym fedudował z dawnymi gwiazdami federacji i Hall of Famerami, atakując je i okazując w stosunku do nich zupełny brak szacunku. Na Unforgiven , stanął on na ringu w pojedynku z Shawnem Michaelsem, który promowany był jako walka "Legend vs Legend Killer". Randy ostatecznie zwyciężył dzięki pomocy swojego kompana i mentora ze stajni - Rica Flaira. Na następnym epizodzie Raw plunął on w twarz dla Harley'a Race'a. W tym samym czasie narodził się również jeden z najbardziej rozpoznawalnych obecnie finisherów - RKO, jego nazwa pochodzi od inicjałów Ortona, a w samej rzeczy cios ten nie jest niczym więcej jak jummping cutterem. Na Armegeddon 14 grudnia 2003 Orton szybko pokonał Roba Van Dama i zdobył wspomniany we wstępie Intercontinental Title. Tym samym zaczął on najdłuższy reign z pasem od siedmiu ostatnich lat, który liczył siedem miesięcy.

WWE 2004-2005

Randy zadebiutował w telewizji na Smackdown! 25 kwietnia 2002 roku w walce z Hardcore Hollym, wkrótce potem gimmick Ortona stał się bardziej wyrazisty - był on facem, uwielbianym przez publiczność - a sam wrestler został wplątany w feud z Hollym, z którym stoczył serię walk. We wrześniu tego samego roku Orton został przeniesiony na Raw, gdzie w swoim debiucie pokonał Steviego Richardsa, kilka tygodni później kariera Randy'ego się zatrzymała - złamaniu uległ jego obojczyk co spowodowało kilkumiesięczną przerwę od walk. Nie zaprzestał on jednak pojawiania się w telewizji, po krótkim urlopie powrócił on ze swoim segmentem - "Randy News Network", w którym to opowiadał o swoim aktualnym stanie zdrowia. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie to, że swoimi występami często przerywał walki (najczęściej były to mało ważne pojedynki), show to spowodowało również powolne przeradzanie się face'a Ortona w czarny charakter. Wkrótce po wyleczeniu kontuzji Randy dołączył do Evolution, w którego skład wchodzili Ric Flair, Triple H i zawodnik o podobnym doświadczeniu ringowym co Orton - Batista. Stajnia ta istniała na Raw w latach 2003-2004, jej dominację dobrze obrazuje fakt, że po Armegeddon 2003 posiadaczami wszystkich tytułów dla mężczyzn na Raw byli właśnie członkowie Evolution. Randy pierwszą połowę 2003 roku spędził mieszając się głównie w walki i feudy ówczesnego posiadacza World Heavyweight Championship - Triple H z byłymi gwiazdami WCW - Goldbergiem i Scottem Steinerem. Podczas SummerSlam 2003 był on członkiem Elimination Chamber, którego stawką był WHC, ale nie miał on za zadanie zdobyć pasa, a jedynie powstrzymywać innych zawodników od spinowania HHH. Jego kariera indywidualna zaczęła się rozkręcać pod koniec 2003 roku.Ochrzcił się on Legend Killerem, mówiąc, że jest wielkim talentem i przyszłością pro wrestlingu. Wtedy też rozpoczął niesamowity storyline, w którym fedudował z dawnymi gwiazdami federacji i Hall of Famerami, atakując je i okazując w stosunku do nich zupełny brak szacunku. Na Unforgiven , stanął on na ringu w pojedynku z Shawnem Michaelsem, który promowany był jako walka "Legend vs Legend Killer". Randy ostatecznie zwyciężył dzięki pomocy swojego kompana i mentora ze stajni - Rica Flaira. Na następnym epizodzie Raw plunął on w twarz dla Harley'a Race'a. W tym samym czasie narodził się również jeden z najbardziej rozpoznawalnych obecnie finisherów - RKO, jego nazwa pochodzi od inicjałów Ortona, a w samej rzeczy cios ten nie jest niczym więcej jak jummping cutterem. Na Armegeddon 14 grudnia 2003 Orton szybko pokonał Roba Van Dama i zdobył wspomniany we wstępie Intercontinental Title. Tym samym zaczął on najdłuższy reign z pasem od siedmiu ostatnich lat, który liczył siedem miesięcy.

WWE 2006-2007

Po przegranej na Armegeddon Orton wystąpił na Royal Rumble 2006, wchodząc na ring jako ostatni zawodnik. Walki nie zdołał wygrać ponieważ został wyeliminowany przez Reya Mysterio co doprowadziło do feudu obu tych zawodników. Randy wyzwał Rey'a do walki o title shota, którego Meksykanin zdobył na RR. Na galach poprzedzających No Way Out, Orton wygłaszał speeche, w których to obrażał Eddy'ego Guerrero, który był bliskim przyjacielem Mysterio. Biorąc pod uwagę, że Eddy zmarł kilka miesięcy wcześniej zachowanie Ortona było przyjmowane przez fanów z oburzeniem. Legend Killer wygrał na No Way Out i tym samym otrzymał prawo walki o World Heavyweight Championship na Wrestlemanii.

Mysterio nie był jednak w rzeczywistości poszkodowany, ponieważ ostatecznie Teddy Long, który był ówczesnym General Managerem Smackdown! podjął decyzję o Triple Threat Matchu na Wrestlemanii pomiędzy Ortonem, Mysterio i Kurtem Angle. Ostatecznie walkę na najważniejszej gali w roku wygrał Rey poprzez spinowanie Randy'ego, był to zarazem koniec feudu obu tych zawodników.

4 kwietnia 2006 roku Orton został zawieszony przez WWE na 60 dni za "nieprofesjonalne zachowanie". W wywiadach, których udzielał podczas tych dwóch miesięcy ciągle powtarzał, że gdy wróci ponownie zostanie mistrzem. Wrócił on na ring w czerwcu, a dwa miesiące później zdradził prawdziwe powody jego zawieszenia - palenie marihuany na backstage. W tym czasie jednak wplątał się w feud z żywą legendą wrestlingu - Hulkiem Hoganem. Randy jak zwykle znieważał swojego

przeciwnika, posunął się nawet do zawarcia bardzo bliskiej znajomości z osiemnastoletnią córką Hogana - Brooke. Walka promowana jako Legend vs Legend Killer odbyła się na SumerSlam, ze starcia zwycięsko wyszedł Hogan.

Krótko po reaktywacji legendarnego Degeneration X przez Triple H i Shawna Michaelsa zaatakowali oni WWE Champa Edge'a poczas jego walki z Johnem Ceną, przez co Rated R Superstar stracił swój tytuł. Oburzony tym wydarzeniem Edge zaczął rozmowy z Ortonem, na temat połączenia sił i pokonania DX. Randy, który nadal czuł nienawiść do Triple H, który odebrał mu World Heavyweight Championship w 2004 roku zgodził się bez wahania. Ich team przyjął nazwę Rated RKO. Krótko potem pokonali oni Degeneration X i zdominowali dywizję tagów na Raw zdobywając pasy tag team. 27 listopada zaatakowali oni Rica Flaira co rozwścieczyło DX i doprowadziło do kolejnej walki teamów na New Year Revolution, w której stawką były pasy tag. Starcie zakończyło się przez no contest z powodu kontuzji, której doznał Triple H podczas walki. Jego odejście z telewizji nie spowodowało jednak zakończenia feudu obu teamów. Rated RKO nadal walczyło z Shawnem Michaelsem, który zawiązał koalicję z Johnem Ceną. Zawodnicy na epizodzie Raw 29 stycznia pokonali Ortona i Edge'a i stali się mistrzami tag. Sytuacja ta w znaczący sposób przyczyniła się do spadku morali Rated RKO co spowodowało rozpad teamu, a w następstwie rywalizację byłych partnerów o WWE Championship.

Żadnemu z nich jednak nie udało się zdobyć tego tytułu, swoje title shoty stracili w fatal four way matchu na Backlash przegrywając z Johnem Ceną w walce o pas. Randy kontynuował odgrywanie gimmicku Legend Killera atakując na backstage Shawna Michaelsa i pokonując go na Judgment Day. Następnymi jego ofiarami stali się Rob Van Dam, Ric Flair, Dusty Rhodes i Sgt. Slaughter.

23 lipca otrzymał on ponowną szansę walki otrzymując number one contender na WWE Title w walce z Johnem Ceną na SummerSlam. Podgrzewając atmosferę przed tymże starciem Orton na Raw przed PPV wykonał na swoim przeciwniku trzykrotnie RKO. Nie osłabiło to jednak na tyle Ceny, który obronił pas po spinowaniu Ortona po FU. Następnej nocy na Raw Orton zażądał rewanżu, ale propozycja ta została odrzucona przez General Managera Raw Williama Regala. Randy nie chciał jednak pogodzić się z tą decyzją i postanowił interweniować na wyższych szczeblach, ale również chairman vince McMahon mu odmówił. Tego samego dnia Legend Killer interweniował walce Ceny atakując mistrza federacji i jego ojca. W tej sytuacji Randy zdobył upragnionego title shota na zbliżającym się PPV Unforgiven i wygrał walkę przez dyskwalifikację gdy Cena odmówił zaprzestania bicia swojego przeciwnika.

W związku z tym, że walka zakończyła się przez DQ John obronił swój tytuł. Pas ten jednak Randy otrzymał na PPV No Mercy od Vince'a McMahona w związku z kontuzją złamania obojczyka jakiej doznał Cena. Nie było jednak tak kolorowo jak by się mogło wydawać chwilę później Orton zmierzył się w openerze gali z Triple H i stracił upragniony tytuł. Tym samym stał się on mistrzem z jednym z najkrótszym reignów w historii federacji. Pas jednak tej samej nocy wrócił do Legend Killera, który pokonał HHH w gimmick matchu Last Man Standing.

Po zdobyciu pasa Orton rozpoczął feud z Shawnem Michaelsem. Dwaj zawodnicy spotkali się na gali Cyber Sunday, w którym publiczność wybrała HBKa w głosowaniu, w którym brali również udział Jeff Hardy i Mr. Keenedy. Randy obronił tytuł dzięki dyskwalifikacji, którą zarobił wynonując low blow. Rematch odbył się na Survivor Series i również tym razem randy okazał się górą, wykorzystując fakt, że Shawn nie mógł użyć w tej walce swojego markowego Sweet Chin Music.

WWE 2008

2008 rok zaczął się dla Legend Killera feudem z Jeffem Hardym, który nie trwał jednak długo. Orton pokonał go na Royal Rumble i również na tej samej gali odnowił się jego feud z Johnem Ceną, który niespodziewanie pojawił się w Main Evencie jako 30 uczestnik tytułowej walki na gali, którą również wygrał i otrzymał title shota na Wrestlemanii. John nie chciał jednak czekać dwóch miesięcy i postanowił wykorzystać shota na No Way Out, walkę wygrał, ale przez dyskwalifikację co nie dało mu upragnionego tytułu.

W związku z tym, że dyskwalifikacja ta była dokładnie zaplanowana Cena domagał się rewanżu na Wrestlemanii. Z decyzji General Managera Raw dostał on szansę ponownej walki z Ortonem o title shota na WM 24. Sędzią specjlanym pojedynku odbywającego się na Raw został Triple H, który już wcześniej zapewnił sobie miejsce na Wrestlemanii wygrywając Elimination Chamber. Starcie wygrał John dzięki czemu byliśmy świadkami triple threat matchu na WM, w którym to po raz kolejny Orton obronił swój tytuł po spinowaniu Ceny. Pas stracił dopiero na Backlash na rzecz Triple H w fatal four way matchu, w którym pozostałymi uczestnikami byli Cena i JBL. Szansę na odzyskanie tytułu otrzymał on na Judgment Day w last man standing matchu, ale nie dość, że walka zakończyła się jego porażką to na dodatek podczas upadku poza ring złamał on obojczyk przez co musiał pauzować kilka miesięcy.

WWE 2009-2010

W dniu 25 stycznia 2009, Orton w 2009 roku wygrał Royal Rumble Match wyeliminował Triple H.2 marca na Raw, Orton zakwestionował Triple H walke o pas WWE na Wrestlemanii XXV, lecz Orton przegrał walke . [133] Orton, jednak zdobył tytuł na Backlash w sześć-man tag team z Cody Rhodes i Ted DiBiase, vs Triple H, Batista i Shane McMahon. [134] Na Extreme Rules, rzucił wyzwanie o tytuł Batista w Steel Cage Match. [135] Następnej nocy na Raw Orton i Legacy zaatakowali Batiste złamali mu rękę, zmuszając go do opuszczenia walke o tytuł. Dopiero później ujawniji , że Batista cierpi na podartych biceps.W dniu 15 czerwca ma Raw Orton odzyskał tytuł w Fatal Four-Way meczu z udziałem Triple H, John Cena i Big Show. [137] Orton później stracił tytuł w walce z John Cena w "I Quit match " , ale pokonał Cena odzyskując mistrzostwo w Hell in a Cell w październiku. [139] Na Bragging Rights, Orton stracił tytuł Cena w 60 minutowym meczu Iron Man. [140]

Galeria

Galeria 2

Galeria Strona Główna

Osiągnięcia na Smulatorze

• Pas WWE Heavyweight Championship

• Pas Tag Team Champions